Mijn dochter, mijn zoon,
“In mijn Wil transformeren de dingen, het lijden zichzelf.
En van menselijk worden ze Goddelijk.
Ik voel niet dat het schepsel lijdt, maar Ikzelf vorm hen in Mij.
Ik creëer dat lijden in Mij,
– om het te ondergaan in mijn geliefd schepsel.
Mijn Leven herhaalt zich in haar met de stoet van al mijn Lijden,
– en daarom noem Ik dit Mijn Lijden.
Wist jij maar wat Ik met dit Lijden doe!
Ik plaats het tussen de Hemel en de aarde,
– als Glorie en eeuwigdurende Liefde voor mijn Hemelse Vader,
– als een verdediging en een toevluchtsoord voor de schepselen,
– als berouw voor degene die Mij beledigt,
– als een schreeuw van Liefde voor iemand die Mij niet bemint,
– als Licht voor iemand die Mij niet kent. (…)
Ik kan deze Werken alleen doen in iemand die leeft in Mijn Wil.”
“In Mijn Wil wordt het menselijk lijden Goddelijk.”
BvdH 35 – 16 maart 1938