Mijn dochter, mijn zoon,
mijn wenen
– begon bij mijn Conceptie in de schoot van mijn hemelse Moeder en
– duurde voort tot mijn laatste ademtocht aan het Kruis.
De Wil van mijn hemelse Vader belastte Mij met de opdracht van de “tranen”.
Niemand was op de hoogte van de verborgen tranen die mijn Ogen weenden.
Hoe vaak, toen ik een kind was, vloog Ik van de aarde naar de Hemel.
Daar legde Ik mijn hoofdje op de knieën van mijn hemelse Vader.
En snikkend zie Ik tot Hem:
“Mijn Vader, kijk, ik ging naar de aarde om te wenen en te lijden zoals mijn broeders die al wenend geboren worden, leven en sterven.
Ik bemin hen zozeer dat Ik wil dat al hun tranen via mijn Ogen gaan. “(…)
Jezus vergoot de tranen van alle mensen – BvdH 17 – 20 décembre 1925